Op dinsdag 4 oktober haalden wij Freddie op uit het asiel. Vanaf het eerste moment waren wij blij met zijn aanhankelijkheid, gezelligheid en lieve gedrag.

Om hem mee naar huis te krijgen moest hij eerst nog in de auto naar huis. Tijdens de rit leunde hij ook zwaar tegen mij aan, best gezellig. Inmiddels blijft hij, als we heel rustig rijden, ook wel eens liggen.

Wij zijn met Freddie ook gaan experimenteren met zijn voeding, vooral door vlees en worst te geven. Ook krijgt hij nog zijn pijnstillers en wat voedingssupplementen. Onze verwachting was dat hij het nieuwe eten heel lekker zou vinden. In de praktijk is het echt zoeken naar wat hij lust, ook is het dan onzeker of hij het de volgende dag nog steeds wil eten. Gelukkig hebben onze buren ook honden, dus het weggooien van eten is niet nodig.
Pillen laten nemen door het achter in zijn keel te stoppen lukt ons niet, dus wij verstoppen dat in extra lekkere dingen zoals leverworst. Tot nu toe zijn we net een beetje slimmer gebleken dan Freddie.

Wij maken zo’n vier a vijf keer per dag een wandeling van een kwartier met Freddie, dit omdat wij hebben begrepen dat meerdere korte wandelingen beter is voor zijn spieropbouw. Gelukkig wonen wij in een buurt met veel afwisseling, waaronder een groot park. Freddie is echt heel sociaal naar andere honden toe (en naar hun eigenaren ook) hij maakt nooit ruzie maar loopt weer door als een hond geen interactie wil.

Freddie wil dat wij hem vaak en langdurig aaien, het is eigenlijk nooit genoeg. Ook tijdens het typen van dit verhaal wipt hij met zijn lange snuit mijn elleboog op omdat ik hem dan moet aaien. Ik stel geen grenzen aan deze behoefte van hem, dus het schrijven kost dan iets meer tijd.
Freddie heeft de zachtste bank in de woonkamer uitgekozen als zijn vaste plek, en hij ligt daar veel te rusten. Toch is hij nog best wel alert en kijkt gelijk op als ik bijvoorbeeld opsta. Wij merken dat hij een stuk blijer is dan voorheen, hij daagt ook uit om te spelen en zo sloopt hij vol overgave zijn speelgoedbeest.

Verder is hij heel nieuwsgierig en door zijn lange poten en lange nek kan hij makkelijk bijvoorbeeld kijken wat er op tafel ligt en kijkt hij zo tot achter in een keukenkastje als hij even de kans krijgt. Hij is verder netjes genoeg om niet dingen van tafel te pakken, geen enkel probleem dus.

We zijn blij met het advies dat wij ook een paar keer bij jullie hebben kunnen inwinnen als wij vragen hadden over Freddie, wij voelen ons inmiddels ook voldoende thuis met het aansturen van Freddie. Samengevat zijn wij super blij met Freddie.